Bitti, Tebrikler! – Kahraman Tazeoğlu Şiiri
Kimi şiir rahatlatır, kimisi hatırlatır….Kimisi de sevmesende seni senden daha iyi anlatır.
Kahraman Tazeoğlu öyle bir hisleri dökmüş ki, dost acı söyler misali, hem dinlerken sızlatır hem de mısralarında kırk yıllık dostmuşçasına bağımızı sağlamlaştırır.
Şiir sevildikçe vardır.Şiir okşarsa coşturur ruhu.Acı çektiren şiir mi olur?Olursa dinlemeye değer mi?Değmez dostlar.Lakin bu seferlik bu şiir dinlemeden öte beni ve Şair Kahramanı anlamanız için aksın yoluna, yokluk sahasına gömsün bizi, son kez boğsun bizi şairin betimlediği gibi sevdasızlıklara.Ama nokta olsun, hem bu şiirin mısralarına hem de yaşadığımız bu çıkılmaz acılara.
Bitti, Tebrikler
Tebrikler…
Kendini bitirmeyi başardın bende.
Gurur duyanilirsin kendinle, hakkındır.
Hür olmanın haklı gururunu yaşa.
Neredesin, ne yapıyorsun söylemek zorunda değilsin.
Benden kanatlanıp uçtuktan sonra hangi dala konduğunun önemi yok artık.
Kanatların kırılana dek özgürlüğünün tadını çıkar. Hakkındır, tebrikler.
Sen varkende hep yüreğimdeydin , gittikten sonra da aynı yerde öylece duruyorsun.
Eskiden okşardın, şimdi batıyorsun…
Sevmek ne büyük aptallıkmış. Ve ben, ne kadar da çok sevmişim meğer…
Acılar mutluluktan beslenirmiş oysa.
Çok büyük acılar çekiyormuşsun, çok büyük seversen eğer. Benim acımın nedenide de sensin.
Suçsa kendinden çok sevmek birini, kabahatse herkesten farklı tutmaksa onun yerini. Özrüm kabahatimden büyük benim. En kötüsü de bunun farkında olduğum halde bir yanım seni istiyor hala. Ne yapacağımı şaşırmış durumdayım.
Kalsan katlanacak gibi değil, gitsem gönül razı değil.
Senin olmadığın bir hayata dar geliyor ruhum.
Kaç beden yoğluğun, dünyaya sığamıyorum…
Her şey bitti…
Bitmesini istemediğim ne varsa saman alevi gibi söndü hepsi.
Oysa ne kadar da temizdi herşey. Ne kadar da masumca sevmiştim seni.
Bana sarılmana gerek yoktu, öpmen şart değildi, elimi tutmasanda olurdu.
Aramızdaki mesafelere inat sıcaklığını hissedebilecek kadar seviyordum zaten.
Telefonun ucunda sesine sarılarak uyuyacak kadar, öptüm dediğinde yanaklarım kızaracak kadar…
Seviyordum işte. Her şeyden çok, her şeyden biraz katarak…
Helal olsun sana!
Seni böylesine sevdiğime dair en ufak bir delil bile bırakmadığın için içimde. Kılına bile kıyamazken canına kıysan umursamayacak kadar tükettiğin için kendini bende.
Helal olsun sana!
Kutluyorum seni…
Ama bir gün sakın beni özleme, arama, sorma. Mümkünse hatırlama hatta.
Benim senin için yaşadığım günler geçti; sen benim için ölsen neye yarar şimdi?
Ben seni unutmasına unuturum da sen beni hatırlamaya mahkumsun. Sen beni en çok niye unutamazsın biliyor musun?
Çünkü günahımı aldın,
Çünkü canımı yaktın,
Çünkü sen haksızdın…
Unutma, ben senin kanayan vicdanınım!
Kime sarılsan, biraz daha sızlarım….
Kahraman Tazeoğlu
Sevgi ve Saygılarımla…
